_______________________

_______________

Hier zijn fragmenten uit een artikel gepubliceerd in de Juni-Juli 1994 uitgave van NEXUS(P.O.Box, Mapleton, Queensland 4560, Australië)Het is de getuigenis van Dr. Carl W. Sanders, die de leiding had over het ontwerp van de microchip. Dr. Sanders is een electronicus, uitvinder, auteur en adviseur voor verschillende overheidsorganisaties zoals ook voor IBM, General Electric, Honeywell and Teledyne.

"Twee en dertig jaar van mijn leven heb ik gespendeerd aan ontwerptechniek en de electronica.— het ontwerpen van Microchips op het Bio-Medische gebied.

"In 1968 werd ik, bijna bij toeval, betrokken in een onderzoeks- en ontwikkelingsproject met betrekking tot een ruggegraats bypass voor een jonge vrouw die haar ruggegraat gebroken had.Ze zochten naar een mogelijkheid om motorische zenuwen, etc te verbinden.

"Het was een project waar we allemaal opgewonden van raakten.Er waren 100 mensen bij betrokken en ik was de hoofdingenieur die de leiding over het project had.Het project bereikte het hoogtepunt met de microchip waar we het nu over hebben.— Een microchip waarvan ik geloof dat het de daadwerkelijke identificatie "en het Merkteken van het Beest" gaat worden.

"Terwijl we werkten aan de microchip hadden we er geen idee van dat het ooit een identificatiechip zou worden.Wij zagen het als een zeer humanitair iets om te doen...Ons team bestond uit mensen uit San Jose, mensen van Motorola, General Electric, Boston Medical Center — het was de allerbeste groep mensen.(…)

"Terwijl de chip zich begon te ontwikkelen kwam er een moment in het project toen ze zeiden dat de financiële verdiensten voor een bypass van een gebroken ruggegraat voor ons niet echt lucratief was, dus moesten we echt naar enige andere gebieden uitkijken.We merkten dat de frequentie van de chip een grote invloed had op het gedrag en we gingen dus over op het zoeken naar mogelijke gedragsmodificatie.

"Het project veranderde bijna in electronische acupunctuur omdat ze uiteindelijk uitkwamen op een ingebouwde microchip die een signaal uitzond die bepaalde gebieden beinvloedde.Ze waren in staat om vast te stellen dat je een gedragsverandering kon veroorzaken.

"Één van de projecten werd het Phoenix Project genoemd welke te maken had met Vietnam veteranen.We hadden een chip die de de Rambo chip werd genoemd.Deze chip kon feitelijk extra andrealine laten vloeien. (…)

"Er zitten 250.000 componenten in de microchip, inclusief een kleine lithium batterij.Ik bestreed het gebruik van een lithium batterij maar NASA deed een heleboel met lithium op dat moment en het was succesvol.Ik had gesproken met een doktor in het Boston Medical Center over wat die concentratie lithium in het lichaam zou doen als de chip defect zou raken.Hij zei dat je een ernstige zweer zou krijgen.

"Terwijl de ontwikkeling vorderde verliet ik het project en kwam verscheidende keren terug als adviseur.Ik werd in vele bijeenkomsten gebruikt als een getuige expert met betrekking tot het nut van de microchip.

"Ik was in één bijeenkonst waar er gediscussieerd werd‘Hoe kan je een volk controleren als je ze niet kunt identificeren?’ Mensen zoals Henry Kissinger en mensen van de CIA waren bij deze bijeenkomsten aanwezig.(…)

"Terwijl wij deze microchip ontwikkelden, terwijl de identificatie chip het brandpunt werd, waren er verschillende dingen gewenst.Men wilden een naam en een afbeelding(van uw gezicht), Social Security Number(Amerikaans fiscaalnummer) met de internationale cijfers erop, vingerafdruk, lichamelijke kenmerken, familiestamboom, adres, beroep, gegevens over de inkomstenbelasting en crimineel verleden.

" Ik ben in zeventien‘Één Wereld’ bijeenkomsten geweest waar dit gediscussieerd is, bijeenkomsten in Brussel, Luxemburg, het aan elkaar knopen van s' werelds financiën.

"… Er liggen op dit moment wetten bij het Amerikaanse Congres die ze toestaan een chip na de geboorte van uw kind te injecteren voor identificatie doeleinden.De president van de Verenigde Staten heeft, onder de ‘Emigration Control Act of 1986’, Section 100, de autoriteit om te oordelen welk type identificatie hij nodig acht — !" of het nu een onzichtbare tatoeage betreft of een electronisch apparaatje onder de huid.Dus ik denk dat u naar de feiten moet kijken, mensen: dit komt niet als een grote schok. De weg is al van te voren geplaveid."

Merkteken van het Beest.